Μήκη ελέγχων και όρια κλίσεων μεταλλικών δοκών πλαισίου

[palex]

Και εγώ βαζώ κόμβο κοντα στο 1μ απο το υποστύλωμα και διαστασιολογώ ουσιαστικά με τις ροπές του ανοιγματος αγνοώντας την τοπή στο άκρο, χωρίς βεβαία αυτο να είναι απόλυτα σωστό, αλλα θεωρω πιο λάθος να διαστασιολογήσεις αγνοωντας την ενισχυση κόμβου. Κοιταω η αστοχία στο κόμβο να ειναι περίπου 1,20 και αμέσως μετά να θέλεις πολυ μικρότερη περίπτωση που σημαίνει ότι η ενίσχυση καλύπτει σχεδόν όλο το βλιβόμενο κατω πέλμα.
Κανονικά πρέπει να βάλεις συνθετη μεταβλητη διατομή αν μπορείς.
Το μήκος λυγισμού όμως το παιρνω υπερ της ασφαλείας όσο η συνολική δοκος με την ενισχυση, διοτι η ενισχυση δεν αλλαζει την μορφή των διαγραμματων ή των παραμορφώσεων της συνολικής δοκου.
Βεβαια όλα αυτα είναι ψηλα γραμματα καθότι δεν σου αλλαζει κατα πολυ τους λόγους αστοχίας και ουτως η αλλως εχεις φροντισει να μην εισαι στο 99% ιδίως όταν εχεις εφαρμοσει την τακτική αυτή με τους κόμβους ενίσχυσεων.
Επιπλόν σε αυτον ενδιάμεσο κόμβο στο 1μ από το στύλο συνδέω και τα χιαστα της στεγης γιατι το θεωρω καλυτερη προσομοίωση της πραγματικής καταστασης, δες και το ποστ μου για τις εκκεντρότητες των συνδέσεων.

Εμένα με απασχολεί κατί αλλο:
Οι συνοριακές συνθήκες στήριξης της δοκού δεν επηρεάζουν τα πραγματικά μηκη λυγισμου της δοκου; Γιατι δεν χρησιμοποιούμε τα νομογραφήματα όπως κανουμε για τα υποστυλώματα; Δεν παιζει ρόλο με πόσο άκαμπτό στύλο συνδέεται μια δοκος;